Week 8

Alweer een week voorbij gevlogen, alweer een week die ik nooit meer zal vergeten!
Alweer een week waar ik heel veel in geleerd heb!

Vorige week vrijdag hebben we een erg lange dag gehad.
We wareb om 5:30 vertrokken en om 22:30 waren we thuis vanuit blantyre.
Het was een erg lange maar zeer geslaagde en gezellige dag!
Heel wat kunnen kopen voor het ziekenhuis, maar zoals verwacht hadden we nog wel wat over zeg maar de helft!


Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en heb ik mijn was gedaan. Ook hebben we de naaister gestalkt, want onze jurken zouden vrijdag klaar zijn, maar deze nog niet gekregen. We zijn 3 keer naar hem toe gelopen.
'S avonds is Raphael bij ons komen eten met zijn vrouw.
We hadden frietjes gebakken met koolsla en een worst.
Ze hebben echt heerlijk gesmuld.
Ook hebben we al een afscheidscadeau gekregen ieder kreeg een kussensloop met een kleine tekst!
Het was echt kei lief!! In de brief van mij stond dat ik zijn eerste vriend was!
Dit was vooral omdat ik al contact met Raphael had via Facebook!
Super lief!!
Het was een erg gezellige avond.

Zondag waren dan eindelijk onze jurken klaar!!
En ik ben er super blij mee, hij is echt boven verwachting.

Maandag waren we ook nog vrij!
Het weekend duurde erg lang op deze manier.
Maandag hebben we wat fruit en groente gehaalf op de markt!
Je loopt over de markt en er lopen wel 15 kinderen achter je aan, gewoon omdat je blank bent!
Ik roep de hele dag muli bwanji? Dit betekent hoe gaat het.
Je merkt gewoon dat de mensen dit kei leuk vinden en lachen dan ook naar je.
Heerlijk al die blije gezichtjes.

dinsdag begon onze laatste week op de theater. Het was alleen wel erg rustig deze dag want het enige wat we gedaan hadden was om 15:45 een breuk gegipst.
De rest van de dag hebben we wel de spullen die we gekocht hebben uitgedeeld over de afdelingen.

Woensdag leek erg rustig te worden! Maar je werkt in de zorg dus niets is voorspelbaar!
Blijkbaar was er een operatie gepland maar die was niet opgeschreven. Het was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Deze vrouw heeft heel erg veel geluk gehad, want het was namelijk al gescheurd, maar er was gelukkig geen bloeding.
Daarna werd er een placenta verwijderd de vrouw was thuis bevallen maar de placenta zat er nog helemaal in.
Deze werd er uitgeschraapt.
Verder hadden we nog een meisje met een abces in haar rug. Ze was erg overstuur en moest haar vader achterlaten in de gang. Ik had haar opgepakt met als gevolg dat ze me ook niet meer los liet.
Ook nog een man die die dag ervoor overvallen was, maar geen geld bij zich had, waardoor de overvallen maar in zijn gezicht gesneden had. Met als gevolg dat zijn lip open lag tot het tandvlees. In zijn neus zat ook nog een snede.
Inmiddels was het alweer twee uur, waardoor we niet meer terug hoefde.

Donderdag begon eigenlijk met een reperatie van een hernia.
Maar eenmaal omgekleed was er een spoed keizersnede.
Er was eerst een te kleine snede gemaakt, waardoor de baby dus vast zat.
Eenmaal de baby geboren wil hij zelf nog niet ademen. Het was dus weer even schrikken.
Het uitzuigen wilde niet baten. Maar naar drie keer beademen begon de baby zelf te ademen!
Het voelt dan echt als een overwinning!!
Een heerlijk gevoel kan ik je zeggen!

Daarna kon de hernia gerepareerd worden, maar de man had een te hoge bloeddruk, dus kon hij weer terug naar zijn afdeling.
Hierna nog een meisje gehad die een kraaltje in haar oor had.
Een vrouw die haar pols gebroken had en een baby met klompvoetjes die gegipst moest worden.
De moeder was niet aanwezig en de artsen waren allemaal bezig en de baby begon te huilen.
Ik heb hem opgepakt en maar rondjes gaan lopen. Waardoor de baby wel in slaap viel. Zo schattig!!
Ondertussen was er weer een vrouw binnengebracht voor een keizersnede.
De vrouw had epilepsie en ze was echt heel erg bang, wat natuurlijk te begrijpen is!
Er waren veel mensen om haar heen, waardoor ze zelf ook echt niet wist wat er ging gebeuren en wat ze moest doen.
Ze hebben haar zelfs op de operatietafel moeten tillen.
De vrouw was zo overstuur, waar wij haar even met rust zouden laten liepe. Hier 8 mensen tegen haar te zeggen wat ze moest gaan doen!
Hierdoor raakte ze nog meer de weg kwijt.
Eenmaal op de tafel zag ik het hoofdje van de baby al zitten. Waardoor er geen keizersnede gedaan kon worden. De vrouw moesten we met man en macht vasthouden, wat echt tegen al mijn principes ingaat. Ik heb echt bij mezelf gedacht waar ik überhaupt mee bezig was.
Door de diazapam was de vrouw wat rustiger, maar kon ze nog heel veel kracht zetten.
De baby is met vacuüm pomp terwereld gebracht. Gelukkig ademde hij zelf al meteen.
Maar nu was de vrouw ook nog eens uitgescheurd. Dus moest er gehecht worden. Dit hebben ze nu nog maar onder algehele anesthesie gedaan.
Het was echt een gebeurtenis om nooit te vergeten en je het is toch weer bevestigd hoe goed patienten contact en zeggen wat je gaat doen erg belangrijk is!!
Eenmaal thuis eindelijk kunnen douchen na twee dagen! Er was weer water !!

Donderdag avond hebben we te horen gekregen dan mandy en ik vrijdag naar Blantyre konden.
Dus vrijdag zijn we om 6uur opgehaald en om 19uur waren we thuis.
Om 20:30 hadden wij ons eenerlaatste feestje gepland!
Maxwel had de boxen al klaar staan!
Het was weer erg gezellig en steeds meer kom ik erachter dat ik het hier toch wel heel erg ga missen!!
We hebben gezellig gedanst en er is redelijk veel gedronken door onze gasten.
Ik niet hoor !! ;-)
Rond 2 uur was ons feestje afgelopen!
Natuurlijk hebben wij voor volgende week ook een vaarwel party gepland!

Zaterdagochtend was er een speciale mis in de kerk er werden vier vrouwen als non geïnstalleerd!
Het was erg leuk en mooi om te zien.
Er was veel muziek en er werd natuurlijk gedanst!!
It's africa!!
Ik heb er ook deze keer erg van genoten, we hebben alleen 4,5 uur in de kerk gezeten, maar dat mag de pret niet drukken!!

Lieve en warme groetjes uit het zonnige muona 29graden !!